Agronomic Performance of Seeds of Some Bread Wheat (Triticum aestivum L.) Cultivars Exposed to Drought Stress
Yükleniyor...
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Namık Kemal Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
This study was carried out to determine agronomic performance of seeds of some bread wheat cultivars exposed to artificial drought stress. Seeds obtained from eight bread wheat cultivars with different response to drought (Konya 2002, Alpu 2001, Sultan 95 and Eser as drought sensitive cultivars; Karahan 99, Tosunbey, Kate A1 as drought resistant cultivars and Golia as moderate drought resistant cultivar) after their treatment, in previous years, by artificial drought stress through using chemical desiccant (4% potassium cholorate-KClO3) at the post-anthesis stage were used as experimental material. The field experiment was arranged in a split-plot design with 3 replicates during 2009-2010 and 2010-2011 wheat growing seasons. Cultivars were adjusted as main plots and seeds were allotted as subplots. In the experiment, seeds obtained from desiccant applied plants (SDAP) and control (non-desiccant) plants (SCP) were compared for plant height (PH), spike length (SL), number of grain per spike (NGPS), grain weight per spike (GWPS), grain yield (GY) and thousand kernel weight (TKW). It was determined that the drought resistant cultivars had generally higher values for PH, GWPS, GY and TKW than the other cultivars. However, the highest NGPS was obtained from the drought sensitive cultivars. The study has shown that desiccant application has detractive impact on seed size in all cultivars. Therefore, the SCP showed significantly higher performance for all examined traits than the SDAP. Consequently, data showed that artificial drought stress by chemical desiccant application at the post-athesis stage affected negatively seed quality in bread wheat.
Bu çalışma, yapay kuraklık stresinin etkisinde kalmış bazı ekmeklik buğday çeşitlerinin tohumluklarının agronomik performanslarını belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Bir önceki yıl çiçeklenme sonrası dönemde kimyasal desikant (%4 potasyum klorat-KClO3) kullanılarak oluşturulan yapay kuraklık stresinin etkisinde bırakılmış kurağa yanıtları farklı sekiz ekmeklik buğday çeşidinden (Konya 2002, Alpu 2001, Sultan 95 ve Eser kurağa hassas çeşitler; Karahan 99, Tosunbey, Kate A1 kurağa dayanıklı çeşitler ve Golia kurağa orta dayanıklı çeşit) elde edilen tohumluklar deneme materyali olarak kullanılmıştır. Tarla denemesi 2009-2010 ve 2010-2011 buğday yetiştirme dönemlerinde bölünmüş parseller deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Çeşitler ana parsellere, tohumluklar ise alt parsellere yerleştirilmiştir. Denemede, desikant uygulanmış bitkilerden elde edilmiş tohumluklar (DUBT) ile kontrol bitkilerden elde edilmiş tohumluklar (KBT) bitki boyu (BB), başak uzunluğu (BU), başakta tane sayısı (BATS), başakta tane ağırlığı (BATA), tane verimi (TV) ve bin tane ağırlığı (BTA) bakımından karşılaştırılmıştır. Genellikle, BB, BATA, TV ve BTA bakımından kurağa dayanıklı çeşitler hassas çeşitlerden daha yüksek değerlere sahip olmuştur. Bununla birlikte, en yüksek BATS kurağa hassas çeşitlerden elde edilmiştir. Çalışmada, desikant uygulamasının bütün çeşitlerde tane boyutu üzerine olumsuz etki yaptığı görülmüştür. Bu nedenle, incelenen tüm özellikler bakımından KBT, DUBT’dan daha iyi performansı göstermiştir. Sonuç olarak, elde edilen veriler ekmeklik buğdayda çiçeklenme sonrası dönemde kimyasal desikant uygulanarak oluşturulan yapay kuraklık stresinin tohumluk kalitesini olumsuz etkilediğini göstermiştir.
Bu çalışma, yapay kuraklık stresinin etkisinde kalmış bazı ekmeklik buğday çeşitlerinin tohumluklarının agronomik performanslarını belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Bir önceki yıl çiçeklenme sonrası dönemde kimyasal desikant (%4 potasyum klorat-KClO3) kullanılarak oluşturulan yapay kuraklık stresinin etkisinde bırakılmış kurağa yanıtları farklı sekiz ekmeklik buğday çeşidinden (Konya 2002, Alpu 2001, Sultan 95 ve Eser kurağa hassas çeşitler; Karahan 99, Tosunbey, Kate A1 kurağa dayanıklı çeşitler ve Golia kurağa orta dayanıklı çeşit) elde edilen tohumluklar deneme materyali olarak kullanılmıştır. Tarla denemesi 2009-2010 ve 2010-2011 buğday yetiştirme dönemlerinde bölünmüş parseller deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Çeşitler ana parsellere, tohumluklar ise alt parsellere yerleştirilmiştir. Denemede, desikant uygulanmış bitkilerden elde edilmiş tohumluklar (DUBT) ile kontrol bitkilerden elde edilmiş tohumluklar (KBT) bitki boyu (BB), başak uzunluğu (BU), başakta tane sayısı (BATS), başakta tane ağırlığı (BATA), tane verimi (TV) ve bin tane ağırlığı (BTA) bakımından karşılaştırılmıştır. Genellikle, BB, BATA, TV ve BTA bakımından kurağa dayanıklı çeşitler hassas çeşitlerden daha yüksek değerlere sahip olmuştur. Bununla birlikte, en yüksek BATS kurağa hassas çeşitlerden elde edilmiştir. Çalışmada, desikant uygulamasının bütün çeşitlerde tane boyutu üzerine olumsuz etki yaptığı görülmüştür. Bu nedenle, incelenen tüm özellikler bakımından KBT, DUBT’dan daha iyi performansı göstermiştir. Sonuç olarak, elde edilen veriler ekmeklik buğdayda çiçeklenme sonrası dönemde kimyasal desikant uygulanarak oluşturulan yapay kuraklık stresinin tohumluk kalitesini olumsuz etkilediğini göstermiştir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Potassium chlorate, drought, seed quality, grain yield, yield components, Potasyum klorat, kuraklık, tohumluk kalitesi, tane verimi, verim unsurları
Kaynak
Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
16
Sayı
1
