A Review of One Village One Product (OVOP): Potentialities And Fragilities in Brazil And Turkey

Abstract

Various studies on rural development are now the starting point of healthy living, healthy food, ecologicalsustainability objectives. Increasing interest in this area has led to the development of interdisciplinary research."One Village One Product" (OVOP) movement, which emerged at the end of the 1970s as Japan's regionaldevelopment approach, began to become widespread in the Far East, Asia and Africa, then the other continents. Atdifferent periods in Turkey in agricultural policies, there are different approaches such as village institutes, ruralcredit cooperatives, regional development plans, and some local approaches. In the 2000s in Turkey, theseapproaches have begun with the projects of the District Agriculture Directorates, but it is not very well known yet.From 1950 to 1975 the sense of rural development of Brazil was also felt by the poorer rural population and lackingtechnological resources. The process of increasing productive change, especially after 1970, led to the adoption ofnew technological standards. The aim of this study was to explore the structure of OVOP projects and make adiscussion for the possible effects on the processes of Turkey and Brazil's rural development. This study examinedthe characteristics that were different in the rural development of the two countries and included recommendationsfor the development of OVOP projects. Methodological approach was based on published information in officialreports and scientific literature.

Kırsal kalkınma üzerine yapılan çeşitli çalışmalarda, sağlıklı yaşam, sağlıklı beslenme ve ekolojik sürdürülebilirlik hedefleri gün geçtikçe önem kazanmaya başlamıştır. Bu alana olan ilginin artması, disiplinlerarası araştırmaların geliştirilmesine yol açmıştır. 1970'lerin sonunda Japonya'nın bölgesel kalkınma yaklaşımı olarak ortaya çıkan “Bir Köy Bir Ürün” (OVOP) hareketi Uzak Doğu, Asya ve Afrika'da başta olmak üzere diğer kıtalarda yaygınlaşmaktadır. Türkiye'de tarım politikaları farklı dönemlerde, köy enstitüleri, tarımsal kredi kooperatifleri, bölgesel kalkınma planları ve bazı yerel yaklaşımlar gibi farklı özelliklere sahip olmuştur. Türkiye'de 2000'li yıllarda, bu yaklaşımlar, İl Tarım Müdürlüklerinin projeleriyle başlamıştır, ancak henüz yaygın olarak bilinmemektedir. 1950'den 1975'e kadar Brezilya'nın kırsal kalkınma anlayışı, daha yoksul kırsal nüfus ve teknolojik kaynaklardan yoksun özellikler taşımıştır. Verimliliği arttırıcı değişim süreci, özellikle 1970'ten sonra, yeni teknolojik standartların benimsenmesine yol açmıştır. Bu çalışmanın amacı, OVOP projelerinin yapısını araştırmak ve Türkiye ile Brezilya'nın kırsal kalkınması süreçleri üzerindeki olası etkileri tartışmaktır. Bu çalışma, iki ülkenin kırsal kalkınmasında farklı olan özellikleri incelenerek, OVOP projelerinin geliştirilmesi için öneriler içermektedir. Çalışma yöntemi, resmi raporlardaki ve bilimsel literatürdeki yayınlanmış bilgilere dayandırılmıştır.