Ankilozan Spondilit Hastalarında İrritabl Barsak Sendromu Sıklığı

Abstract

ÖzAmaç: İrritabl barsak sendromu (İBS), barsak alışkanlıklarında değişim ve kronik karın ağrısı ile karakterize bağırsağın fonksiyonel birhastalığıdır. İBS’ nin Romatoid artrit (RA) gibi inflamatuar patolojilerle artmış birlikteliğine rağmen, patofizyolojisinde inflamasyonun rolünetleştirilebilmiş değildir. Ankilozan Spondilit (AS) başlıca aksiyel iskelet sistemini tutan, kronik inflamatuvar bir hastalıkdır. Çalışmamızınamacı AS’ de İBS sıklığını tespit etmek ve bunun başta hastalık aktivitesi olmak üzere diğer faktörlerle ilişkisini ortaya koymaktır.Materyal ve Metot: Çalışmaya Namık Kemal Üniversitesi romatoloji kliniğindeki 145 AS tanılı hasta dahil edildi. Hastaların demografik,klinik ve laboratuvar verileri ile birlikte hastalık aktivitesi ve biyolojik ilaç kullanımı kaydedildi. ROMA III kriterlerine göre İBS tanısı ve tipiincelendi.Bulgular: AS hastalarındaki İBS sıklığı %31.7 idi. İBS sıklığı hastalık aktivitesi yüksek olan (BASDAI>4) ve biyolojik ajan tedavisialanlarda anlamlı şekilde yüksekti (p<0.001 ve p: 0.01 sırasıyla). Cinsiyetler arasında İBS kadın hastalarda, yaşa göre ise gençhastalarda (<50 yaş) anlamlı şekilde yüksekti (p: 0.012 ve p<0.01 sırasıyla).Sonuç: İBS; AS hastalarında normal popülasyona kıyasla daha yüksek (%31.7) tespit edildi. AS hastalık aktivite skoru ile İBS arasındakiilişki patogenezde inflamasyonun etkisini düşündürdü. Sonuç olarak özellikle hastalık aktivitesi yükse

Aim: Irritable bowel syndrome (IBS) is a functional bowel disease, characterized by altered bowel habits and chronic abdominal pain. IBS has an increased association with inflammatory pathologies such as rheumatoid arthritis (RA), but the role of inflammation in the pathophysiology of IBS hasn’t been clarified yet. Ankylosing spondylitis (AS) is a chronic inflammatory disease of the axial skeleton. The aim of our study is to determine the frequency of IBS in AS, and to reveal its relationship with other factors, primarily with disease activity. Materials and Methods: 145 patients with AS in the rheumatology clinic of Namık Kemal University were included. Along with demographic, clinical and laboratory data of the patients, disease activity and biologic drug use were recorded. The diagnosis and type of IBS were examined according to ROME III criteria. Results: Prevalence of IBS in patients with AS was 31.7%. Frequency of IBS was significantly higher in higher disease activity group (BASDAI>4) and in patients treated with biological agents (p values <0.001, 0.010, respectively). IBS was significantly higher in female patients by gender and young patients (<50) by age (p: 0.012 and p: 0.01 respectively). Conclusion: IBS, when compared to the normal population, was found to be higher (%31,7) in patients with AS. The relationship between AS disease activity score and IBS suggests the effect of inflammation in pathogenesis. As a result, in patients with AS, especially with high disease activity, gastroenterological complaints should be questioned; and IBS as frequent comorbidity, shouldn’t be ignored in the follow-up