MEMORY IN THE LIGHTHOUSE BY ALISON MOORE

Abstract

The Lighthouse by Alison Moore remains to be a narration where the sense of memory has become influential. Almost all memories with mother are joyful and they are what connect Futh, the hero of the novel, to life. Especially the lighthouse, which can be regarded as a concretized form of beautiful memories with the mother, functions as a source and energy of life for him. Still, it is the unbearable memories, the memories of loss and abandonment, the memories of betrayal that gradually lead him to death and dominate his life. It might be argued that Futh was already dead and buried in memories as his absence is not noticed by others. He is abandoned and betrayed by a mother and a wife, who, in Futh’s eyes, would hopefully replace the absent mother. In short, Futh’s life as narrated in the novel is nothing but an account of memories, mostly tragic, which dominate his life and prevent Futh from living in a sense.

Alison Moore’un The Lighthouse romanı anının etkinliğini gösterdiği bir anlatıdır. Romanın kahramanı Futh’un annesiyle olan anıları zevk vericidir ve Futh’u yaşama bağlayan onlardır. Özellikle anneyle yaşanan güzel anların somutlaşmış biçimi olarak görülebilecek deniz feneri objesi Futh için bir yaşam kaynağı ve enerjisi olarak işlev görür. Ancak Futh’u yavaş yavaş ölüme iten ve yaşamına egemen olan anılar kaybetme, terk edilme ve ihanete uğramayla ilgili olan katlanılmaz anılardır. Futh’un yokluğunun fark edilmemesi nedeniyle onun zaten ölüp anılara gömülmüş olduğu iddia edilebilir. Futh annesi ve kayıp annesinin yerine geçebileceğini düşündüğü eşi tarafından terk edilir ve ihanete uğrar. Romanda anlatılan Futh’un yaşamı ona egemen olan ve bir bakıma Futh’un yaşamasına engel olan, sıklıkla trajik anıların anlatısından başka bir şey değildir.