MUSIQUE MEDIATISEE: UNE EVALUATION SUR LA MASSIFICATION DE LA MUSIQUE

Abstract

Cet article propose une évaluation historique et critique sur la médiatisation de la musique, processus largement influencé et reconstitué par le modus operandi des nouvelles technologies de la communication. La musique massifiée d’abord par la radio, ensuite par la télévision et enfin par internet, exige aujourd’hui une écoute préparée au préalable et aboutit à une dégradation de la réception partout dans le monde. Cette recherche a pour but d’analyser les composants des stratégies de l’industrialisation de l’offre de la musique, supposées être illimitées, tout en étant cependant implicitement répétitives et manipulatrices. Les évaluations montrent qu’il y a une sorte d’uniformisation de la sphère musicale, due à une rationalisation de l’hégémonie de la culture populaire, renforcée par des technologies de la communication à travers l’entrelacement des critères artistiques qui autrefois servaient à distinguer les genres musicaux. La médiatisation musicale risque donc de créer une préférence musicale réduite et d’aboutir à la standardisation des goûts et des modes de vie.

Bu çalışma, yeni iletişim teknolojilerinin işleyiş tarzının etkisi altında inşa edilen aracılandırılmış müzik kavramı üzerine tarihsel ve eleştirel bir değerlendirme sunmaktadır. Önce radyo, ardından televizyon ve son olarak internet aracılığıyla toplumsal düzlemde kitleselleşen müzik, günümüzde tüm dünyada önceden hazırlanmış ve paketlenmiş bir dinleme tecrübesi sunarak alımlamada bozunmaya sebep olmaktadır. Bu çerçevede bu çalışma, müziğin arzı bağlamında sınırsız gibi görünüp esasen tekrarcı ve manipülatif bir endüstrinin bileşenlerini analiz etmeyi hedeflemektedir. Değerlendirmeler, önceleri müzik türlerini ayırt etmeye yarayan estetik kriterlerin birbiri içinde eridiğine ve iletişim teknolojileriyle güçlenmiş tahakküm sahibi popüler kültürün rasyonelleştirici etkisi altında tek tipleşen bir müzik alanının ortaya çıktığına işaret etmektedir. Dolayısıyla aracılandırılmış müzik, dinleyici açısından indirgenmiş bir müzik tercihi yaratmaya muktedir olup, beğeni ve yaşam şekillerinin de tek tipleşmesine yol açmaktadır.