MİLLİYETÇİ İSYANLAR BAĞLAMINDA ARNAVUTLUK’TA KOMİTE VE ÇETELERİN ROLÜ

Abstract

19. yüzyılda Osmanlı Balkanlarındaki ulusal ayrılıkçı hareketler, dini ve kültürel farklılıklardan dolayı Arnavutlar arasında daha geç ortaya çıkmıştır. Arnavutluk isyanları, ilk zamanlar bağımsızlıktan ziyade 1878 Berlin Anlaşması kararlarının bölgede tatbik edilmesine karşı ortaya çıkmıştır. Sonraları ise II. Abdülhamit yönetimi ile İttihat ve Terakki Cemiyeti yönetiminin, bölgedeki statükonun korunması için aldığı tedbirlere karşı bir tepki olarak kendini göstermiştir. Bu süreçte bağımsızlık isteyen birçok Balkan ulusu gibi Arnavutlar da çete/komite faaliyetleriyle kendi menfaatlerini korumaya ve isteklerini elde etmeye çalışmışlardır. Bu çalışmada 19. yüzyıl sonu ve 20. yüzyıl başındaki siyasi gelişmeler neticesinde Arnavutluk’ta ortaya çıkan çete faaliyetlerinin ve gizli örgütlenmelerin, Arnavutluk’un bağımsızlığındaki rolü ve bölgenin siyasi yapısının şekillenmesindeki etkisi ortaya konulacaktır.

In the 19th century the nationalist separatist movements of the Ottoman Balkans occurred relatively later among the Albanians because of their cultural and religious differences. The Albanian rebellion in the first place was against the application of decisions of the Berlin Treaty in 1878 in the region rather than the ambition for independence. Then, it transformed into a reaction against measures taken by II.Abdulhamit and the Committee of Union and Progress to protect the status quo in the region. In this period, Albanians tried to protect their self-interest and reach their desire with the activities of gangs like many Balkan nations that demanded independence. In this study, the role of gang activities and secret organizations, emerged as a result of political developments at the end of the 19th and the beginning of the 20th century, and their effects on the independence of Albania and the political structure of the region, are examined.