ANTI-PROVERB AS A TYPE OF INTERTEXTUAL JOKE1

Abstract

Intertextuality is one of the most complicated disciplines of literary studies, which a large number of theorists have attempted to define; still, the definitions greatly differ from each other in terms of their focal points. Whilst some scholars such as Rifaterre (1994) and Barthes (2001) emphasize the role of readers and reading process in the discipline, others like Bakhtin (1981) and Kristeva (1980) are mainly concerned with the relationship among texts. Studies have investigated intertextuality in different fields such as advertising (Oppenheim, 2014), sitcom series (Kinnonen, 2012), music (Barron, 2015), and so on; our study attempts to examine intertextual references on the basis of creating humor, specifically, through the popular phenomenon of antiproverbs. In other words, anti-proverbs have been analyzed from the point of the view of humor theories –superiority, incongruity, and relief theories, attempting to discover how the intertextual references function in creating a humorous content in the new text- anti-proverbs.

Metinlerarasılık, çok sayıda kuramcının tanımlamaya çalıştığı, edebi çalışmaların en karmaşık alanlarından biridir. Dolayısıyla bu alanda yapılan tanımlamalar, odak noktaları açısından birbirinden oldukça farklıdır. Rifaterre (1994) ve Barthes (2001) gibi bazı düşünürler okurların ve okuma sürecinin bu disiplindeki rolünü vurgularken; Bakhtin (1981) ve Kristeva (1980) gibi diğer düşünürler daha çok bu disiplinin diğer metinlerle ilişkisi üzerinde durmuşlardır. Metinlerarasılığı reklam (Oppenheim, 2014), durum komedisi (Kinnonen, 2012), müzik (Barron, 2015) gibi farklı alanlarda inceleyen çalışmalar bulunmaktadır. Bu makale ise, özellikle popüler bir olgu olan anti-atasözleri aracılığıyla mizah ortaya çıkarmayı amaçlayan metinlerararası referansları incelemeye çalışmıştır. Diğer bir deyişle, metinlerararası referansların yeni bir metin olan anti-atasözlerinde mizahi bir içerik oluşturmada nasıl bir işlev gördüğü ortaya koymaya çalışılmış ve anti-atasözleri Üstünlük, Uyuşmazlık ve Rahatlama Teorileri olan mizah teorileri açısından analiz edilmiştir.