Görsel Sanatlarda Paradoks

Abstract

Sanat eserleri biriciktir. Bu yüzden tekildir. Sanat eserlerinin gizli yönleri vardır. Bu yüzden sanat eserlerinin analizinde birçok farklı yöntem bulunmaktadır. Sanat eserleri sanatçı üretimi de de olsa varlığını insana ve insanın içinde bulunduğu evrenden alır. Görsel sanatçılar, filozoflar şairler, mucitler, bilim adamları ve yazarlar gibi yaratıcı süreçlerde paradokstan da beslenerek eser üretmektedirler. Bir nesnenin görünen özelliklerinden bazılarını değiştirdiğimizde görsel algımız değişebilmektedir. Resme baktığımızda gözlerimiz beynimize bir görüntü göndermektedir. Bazen beyin bunu yanlış da analiz edebilmektedir. Görsel algıya tam olarak her zaman güvenmek bizim dış dünyayı yorumlamamız esnasında hatalara neden olabilir. Bu durumlar görsel paradoks olarak değerlendirilebilmektedir. Sanatçılar bu paradoksal denklemleri temalarında kullanarak izleyicide yanılsama oluşturmak isterler. Paradoks algılandığında bir açıklamaya ihtiyaç duyulur. Bu makalenin amacı, paradoksu yapıtlarında tematik olarak kullanan görsel sanatçılardan Partıck Hughes, Maurits Cornelis Esher, Ignatius Widiapradja, Rene Magritte, Chema Madoz’ un yapıtlarını analiz etmektir. Paradoks içeren iki boyutlu tasarımlarda bir sağaltma sadeleştirme söz konusudur. Bunun yanında görsel sanatçılar genellikle temayı, temel bir takım biçim ve renkler ile sınırlandırılarak sofistike yollara ulaşmada mesajın doğrudan izleyici ile buluşmasını ve düşündürmesini istemektedirler. Bu nedenle görseller izleyici ile birçok farklı iletişime girmektedir. Makalede, Paradoks kavramı literatür bakımından araştırılmıştır. Araştırma, Partıck Hughes, Maurits Cornelis Esher, Ignatius Widiapradja, Rene Magritte, Chema Madoz’ e ait on adet görsel ile sınırlandırılmıştır. Seçilen bu görseller içerik konu ve teknik olarak incelenip oluşan veriler ışığında yorumlamalar yapılacaktır.

An art work is unique that's why it's single. Art works have hidden aspects That’s the reason why there are many different ways of analyzing artworks. Even though art works are artists' productions, they take their existence from human beings and from the world they are in. Visual artists, philosophers, poets, inventors, scientists and writers are producing works by feeding on paradoxes during the creative processes. When we change some of the visible properties of an object, our visual perception can change. When we look at the picture, our eyes send an image to our brains but sometimes the brain can misread it. Always fully trusting visual perception can lead to errors during our interpretation of the outside world. These situations can be evaluated as visual paradoxes. Artists use these paradoxical equations in their themes to create illusion in the audience. When the paradox is perceived, an explanation is needed. The purpose of this article is to analyze the artists who used paradox in their works thematically such as Partick Hughes, Maurits Cornelis Esher, Ignatius Widiapradja, Rene Magritte, Chema Madoz. Images depicting the paradox has a universal meaning similarity. Seen also throughout this creations due to the universal perceptions, despite the cultural differences, although at a basic level images of paradox can be perceived and interpreted. There is a simplification in the two dimensional creations including paradox. Furthermore visual artists generally by restricting the theme with some basic shapes and colors, they aim to make the audience meet with the message directly and think about it in order to reach the sophisticated way of it. In this respect the visuals are in contact with the audience in many ways. The article is limited to ten visuals of Partıck Hughes, Maurits Cornelis Esher, Ignatius Widiapradja, Rene Magritte, Chema Madoz by investigating the pradox notion in terms of literature. These chosen visuals will be examined in content, subject and technic and interpretations will be made throughout the data.