REFORMLAR ÇAĞINDA TÜRKİYE’DE MOLIÈRE’İN YENİDEN YAZIMI (19. YÜZYILIN İKİNCİ YARISI)

Abstract

Günümüze dek Türkçeye en çok çevrilmiş olan Batılı tiyatro yazarlarından biri Molière’dir. Molière’in Türkçeye taşınma serüveni günümüzden neredeyse iki yüzyıl önce, on dokuzuncu yüzyılın hemen başlarında başlar ve 1870’li yıllarda hız kazanarak farklı bir evreye geçer. Bu yıllarda, Molière’in yarattığı karakterler Türkçe isimlerle, yerel Osmanlı kıyafetleri içinde, İstanbul ağzı bir Osmanlı Türkçesiyle konuşarak başkentin farklı noktalarında kurulmuş olan tiyatroları arşınlayıp seyircileri kendilerine hayran bırakırlar. Bu makalede, Molière’in 19. yüzyılın ikinci yarısındaki Türkçe çevirileriyle Türkçe ve Fransızca temsilleri üzerinden gidilerek klasik Fransız tiyatro adamının Osmanlı İmparatorluğu’nda nasıl alımlandığı ve Osmanlı-Türk tiyatrosunu nasıl beslediği araştırılacaktır. Molière’den yaptığı çeviriler üzerine birçok bilimsel çalışma yapılmış olan Ahmet Vefik Paşa’ya ve tiyatro alanındaki eserlerine kısaca değinilerek Paşa’nın çağdaşı olan A. F., Âli Bey, Teodor Kasap ve Mehmed Hilmi’nin çevirilerine odaklanılacak; bu dört çevirmenin çeviri süreci öncesinde ve sırasında ne tür kararlar alıp Molière’i ne tür bir çeviri politikası doğrultusunda Türkçeye çevirdiği tespit edilmeye çalışılacaktır. Çalışmada ele alınacak çeviriler şunlardır: Sahte Hekim/Le Médecin volant (A. F., 1872-1873), Ayyar Hamza/Les Fourberies de Scapin (Âli Bey, 1871), Pinti Hamid/L’Avare (Teodor Kasap, 1873), İşkilli Memo/Sganarelle ou le cocu imaginaire (Teodor Kasap, 1874) ve Yirmi Çocuklu Bir Adam yahud Fettan Zaman İnsana Neler Yapmaz/Monsieur de Pourceaugnac (Mehmed Hilmi, 1879-1880).

Molière is one of the Western playwrights who has been most translated into Turkish. The adaptation of Molière into Turkish began at the outset of the 19th century and picked up speed during the 1870s in which a new phase began. It was in these years that the rich characters created by Molière were introduced to the theater-going public of the Ottoman capital, Istanbul, in the mode of Ottoman clothing, with Turkish names and speaking the Istanbul dialect of Turkish. Audiences were spellbound. This article focuses on Molière’s Turkish translations and Turkish and French performances in the second half of the 19th century and aims to show how the classical French playwright was received in the Ottoman Empire and how he fed the Ottoman-Turkish theater. Because Ahmet Vefik Paşa’s Molière translations have been widely studied, we will briefly discuss these works before turning our focus to the translations of the contemporaries of the pasha, namely A. F., Âli Bey, Teodor Kasap and Mehmed Hilmi. We will study the decisions made by these four translators before and during the translation process as well as the translation politics behind how Molière was translated into Turkish. The translations discussed in this article are the following: Sahte Hekim/Le Médecin volant (A. F., 1872-1873), Ayyar Hamza/Les Fourberies de Scapin (Âli Bey, 1871), Pinti Hamid/L’Avare (Teodor Kasap, 1873), İşkilli Memo/Sganarelle ou le cocu imaginaire (Teodor Kasap, 1874) ve Yirmi Çocuklu Bir Adam yahud Fettan Zaman İnsana Neler Yapmaz/Monsieur de Pourceaugnac (Mehmed Hilmi, 1879-1880).