20. YÜZYILIN BAŞINDA TÜRK AYDINLARININ JAPONYA’YA BAKIŞI VE “MUSAVVER JAPON ÇOCUKLARI” KİTABI

Abstract

Türk Japon ilişkileri çok eski bir geçmişe dayanmamasına rağmen, sağlam temellere dayanmaktadır. iki toplum arasında mesafeler çok uzak olsa da Türk halkı, Japon halkına karşı büyük bir ilgi ve sempati duymuştur. Bu ilginin temel kaynağı Japonların Türkler gibi geleneklerine bağlı bir toplum olasının yanında, asırlardır Osmanlı Devletinin hasmı olan Rusya ile 20.yüzyılın başlarında Japonların da sorunlar yaşaması hatta savaşmasının da etkili olduğu anlaşılmaktadır. Buna benzer gerekçelerle Japonlar da Türk halkına aynıyla mukabele etmiş ve onlar da Türklere karşı büyük ilgi duymuşlardır. Bu uzaktan sempati II. Abdülhamit döneminde somut bir hal almış ve 14 Temmuz 1889?da 655 kişi ile Ertuğrul gemisinin Japonya?yı ziyaretiyle taçlanmıştır. Bu ziyaret ve arkasından yaşanan felaket iki toplum arasındaki sevgiyi en üst seviyeye çıkarmıştır. Daha sonraki yıllarda coğrafyası uzak ama kaderleri benzer olan iki toplum birbirlerini yakından takip etmeye devam etmiştir. Türk aydınları, Japonlarla yaşadıkları yenilik-gelenek tartışmalarını benzer şekilde yaşamış ve Japonların geleneklerini koruyarak gelişmiş toplum olma çabalarını takdirle karşılamışlardır. Bunun bir yansıması olarak Türk aydınlar, Japonlar hakkında kitaplar yazmışlar veya diğer ülkelerde yazılanları tercüme ederek, uzak dostlarını Türk toplumuna tanıtmaya çalışmışlardır. Bunlardan biri makalemizin konusunu teşkil eden “Musavver Japon Çocukları” kitabıdır. Bu kitapta Japon çocuklarının giyim kuşamları, oyunları ve oyuncakları, çeşitli alanlardaki eğitimleri uzunca işlenmiş ve onların hayat tarzı ve eğitimleri takdir edilmiştir. Ayrıca bu kitap Türk aydınlarının Japonlara bakış açısını tespit bakımından önemli bir kaynak niteliğindedir.

Though the relations between Turkey and Japan do not date back long, they have been established on solid grounds. Despite the distance between the two countries, Turkish people have had great interest and sympathy towards the Japanese. The source of this interest relies on the fact that both Japanese and Turkish societies are built upon traditions. Moreover, similar to Ottoman Empire which had conflicts through centuries with Russia, the Japanese also had problems such as war with Russia during early 20th century. As a reflection of these facts, Japanese people have been good towards the Turkish and responded likewise. This sympathy became tangible during the reign of Abdulhamid II and was crowned with the official voyage of frigate Ertugrul on 14 July 1889 with 655 people on board. This visit and the catastrophe which followed it amplified the affection between the two societies. Both countries, geographically away but with similar destinies, have continued to follow one another. Similar to their Japanese counterparts, Turkish intellectuals were involved in the debates about reformism and traditionalism, and had deep respect to the Japanese for their struggle to become developed while staying close to their traditions. As a result of this, Turkish intellectuals wrote or translated books about the Japanese and tried to introduce theirJapanese friends to their own society. One of these books is the subject of our article, nomely “Musavver Japon Çocukları” (Japanese Children Illustrated). The apparel, games and toys and the training of Japanese children in various areas are covered densely; their ways of life and their education are appreciated in this book. Additionally, this book stands as an important resource for identifying the standpoint of Turkish intellectuals about the Japanese.