Peroneal Tendon Rekonstrüksiyonunda Otogreft Olarak Hamstring Tendonları Kullanılabilir mi? Kadavra Çalışması

Abstract

Amaç: Kronik peroneal tendon yırtıklarının rekonstrüksiyonunda tendon transferleri ve otogreftler kullanılabilir. Bu kadavra çalışmasında peroneal tendonların rekonstrüksiyonu için otogreft hamstring tendonlarının kullanımının çap uygunluğu açısından değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 13 (4 kadın, 9 erkek) taze donmuş kadavra alt ekstremitesinden otogreft olarak 13 adet makroskopik yaralanması ve dejenerasyonu olmayan, hamstring tendonları (gracilis, semitendinosus) standart yöntemler ile elde edildi ve ölçüme alındı. Ardından aynı kadavraların peroneal tendonları (peroneus longus, peroneus brevis) standart yöntemler ile elde edilerek ölçüme alındı. Tendon çap ölçümleri tendonların en kalın olduğu orta bölgesinden dijital mikro kumpas yardımıyla yapıldı. Ölçümler sonucunda hamstring tendonları ile her iki peroneal tendon kalınlıkları istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen kadavraların yaş ortalaması 74,07±12,25 (minimum: 51, maksimum: 94) yıl iken vücut kitle indeksi ortalaması 25,38±6,07 olarak bulundu. Çapları değerlendirilen tendonlar ile cinsiyet arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (her biri için p>0,05). Hamstring tendonları (grasilis ve semitendinosus) boyutları ile, peroneus longus ve brevis tendonları arasında pozitif bir korelasyon mevcuttu (her biri için p<0,01). Ayrıca tendon orta çap değerlendirmesi sonucuna göre semitendinozus tendon çap ortalamasının peroneal tendonların çap ortalamasına daha yakın olduğu tespit edilmiştir. Sonuç: Kronik peroneal tendon yırtıklarının rekonstrüksiyonunda otogreft olarak, her iki peroneal tendonun rekonstrüksiyonu için semitendinozus tendonunun kullanılması tendon orta çapları değerlendirmesine göre daha uygun olabileceği kanaatine varıldı.