Preserving and breaking the canon: English music by Peter Ackroyd as a postmodern bildungsroman

Abstract

This study investigates thematic and narrative diversity of British novelist Peter Ackroyd’s acclaimed novel English Music. The aim of the study is to denote that the novel preserves the values and literary forms of English canon and makes the allusions to cult writers, works, paintings and music artists; at the same time that it has the characteristics of being a postmodern novel. Published in 1992 the sixth book of the novelist, English Music focuses on London and English culture in general as in his many of biographical and fictional works. The plot comprises of 19 chapters and in the odd numbered chapters written in a realistic manner, the story starts from the childhood of the protagonist Timothy in 1920s and till his old ages. In the even numbered chapters, on the other hand, the main character finds himself in a variety of novels, paintings and poems belonging to English culture. Narrating individual’s evolution to maturity, his search for his identity and the meaning of life within many adventures, the odd numbered chapters preserve the classical features of Bildungsroman tradition; whereas the even numbered chapters in which the character daydreaming have the postmodern perspectives such as magical realism, metafiction and intertextuality. The odd numbered chapters, in the form of Bildungsroman genre, also narrates the character’s having the supernatural power to cure people and to be able to read their minds mysteriously in the shows where he helps his spiritualist and healer father. It indicates that magical realism is another dominant genre in those chapters in addition to realistic elements of Bildungsroman and through these narrative techniques the canonic structure has been broken again. In this way, the author has innovated in the canonic structure on the basis of the novel. The dream visions in the even numbered chapters, besides mentioned structural postmodern approaches, narrate the episodes in which real significant authors, and the characters they created, as well as painters and composers from the history of British culture all accompanying the main character Timothy. In fact, all these episodes are like a representation of English canon.

Bu çalışma, postmodern bağlamda Peter Ackroyd’un ses getiren English Music romanının tematik ve anlatısal çeşitliliğini ortaya koyar. Çalışmanın amacı, romanın İngiliz kanonunun değerlerini ve edebi yapılarını korumasının ve İngiliz kültürünün kült yazarları, eserleri, resim ve müzik sanatçılarına göndermeler yapmasının yanında, aynı zamanda postmodern bir roman olma özelliğini taşıdığını göstermektir. 1992’de yayımlanan ve yazarın altıncı kitabı olan English Music diğer birçok biyografik eserinde ve romanlarında olduğu gibi genel olarak Londra ve İngiliz kültürüne odaklanır. Kitapta olay örgüsü ana karakterin başından geçenlerin anlatıldığı 19 bölümden oluşur. Tek sayılı bölümlerde karakterimiz Timothy’nin 1920’li yıllara denk gelen çocukluğundan başlanır ve yaşlılığına kadar olan hayatı anlatılır. Çift sayılı bölümlerinde ise ana karakter kendini İngiliz kültürüne ait roman, resim, şiir ve bestelerin içinde bulur. Kişinin kişisel gelişimini, olgunluğa erişimini, kendi kişiliğini ve hayatın anlamını arayışını çeşitli maceralar içinde ortaya koyan tek sayılı bölümler eski bir roman geleneği olan Bildungsroman geleneğinin yapısal özelliklerini korurken; karakterin çeşitli şekillerde hülyalara daldığı çift sayılı bölümler magical realism, metafiction ve intertextuality gibi postmodern özellikler taşır. Bildungsroman formunda oluşturulan tek sayılı bölümlerde aynı zamanda karakterimizin doğa üstü yetenekleri ve bunlar sayesinde babasıyla yaptığı gösterilerde insanlara yardım etmesi ve onların zihinlerini okuyabilmesi anlatılır. Bu da romanda, Bildungsromanın gerçekçi unsurlarına ek olarak, postmodern magical realism türünün de baskın olduğunu gösterir ve bu anlatım tekniğiyle kanonik yapı tekrar bozulmuş olur. Böylelikle yazar romanın temelindeki kanonik yapıda değişiklik yapmış olur. Çift sayılı bölümlerdeki rüyalar ise, bahsedilen yapısal postmodern yaklaşımlarının yanında, İngiliz kültüründe gerçekte var olan önemli yazarlar, onların yarattığı karakterler, ressam ve bestecilerin karaktere eşlik ettiği serüvenleri anlatır. Adeta İngiliz kanonunun bir temsili gibidir.