Türkiye'de yoğun bakım ünitelerinde hekimin mortaliteyi öngörebilme gücü
Göster/ Aç
Erişim
info:eu-repo/semantics/openAccessTarih
2020Yazar
Pehlivanlar Küçük, MehtapÖzlü, Tevfik
Küçük, Ahmet Oğuzhan
Kaya, Akın
Kıraklı, Cenk
Fazlıoğlu, Nevin
Şengören Dikiş, Özlem
Gürel Durmuş, Zerrin
Üst veri
Tüm öğe kaydını gösterÖzet
ÖZ
Türkiye’de yoğun bakım ünitelerinde hekimin mortaliteyi öngörebilme gücü
Giriş: Yoğun bakım hekimleri giderek yoğun bakım hastalarının prognozu ile ilgili karar vermede daha fazla yer almaktadır. Bu çalışma
ile; yoğun bakıma hasta triyajı ve hasta takibinde klinisyen öngörüsünün hasta mortalite tahminindeki gücünün değerlendirilmesi
amaçlanmıştır.
Materyal ve Metod: Bu çalışma Türkiye’nin çeşitli coğrafi bölgelerinde bulunan yoğun bakımlarda 1 Ocak 2017 - 30 Nisan 2017
tarihleri arasında yapılmıştır. Çalışma gözlemsel, çok merkezli, prospektif, kesitsel klinik araştırma olarak planlanmıştır.
Bulgular: Çalışma boyunca 37 farklı yoğun bakımdan toplam 1169 entübe hasta takip edilmiştir. Hastaların 530’u (%45.3) eğitim ve
araştırma hastanelerinde, 639’u (%54.7) üniversite hastanelerinde yatmaktaydı. Hastayı yoğun bakımda takip edecek hekime, takip
başlangıcında hastaların sağ kalım ihtimalleri için bir skor vermeleri istendi. Skorlama “0” en kötü ihtimal, “5” en iyi olacak şekilde
0’dan 5’e kadar toplam 6 skor içermekteydi. Bu dağılıma göre 0 puan verilen 113 hastadan sadece 1 (%0.9) hasta sağ kaldı. Bir puan
verilen 207 hastadan 26’sı (%12.6) sağ kaldı. En iyi puan olan 5 puan verilen 49 hastadan ise sadece 3’ü (%6.1) kaybedildi. Sağkalım
oranları her puan grubunda diğer gruplara göre istatistiksel anlamlı farklıydı (r: -0.488; p< 0.001). Doktorların klinik gözlemlerine
dayalı mortaliteyi tahmin etme skorları birleştirildikten sonra (0 ve 1 puan grupları birleştirilerek “tahmini eksitus”, 4 ve 5 puan grupları
birleştirilerek “tahmini sağkalım”) toplam 545 hastanın 320’si tahmini eksitus, 225’i tahmini sağkalım olarak öngörülmüştür.
Tahmini skorlamanın mortaliteyi öngörmedeki sensitivitesi %91.56 (95% CI: 87.96-94.37), spesifisitesi %76.89 (%95 CI: 70.82-
82.23) idi. Yine klinisyenlerin mortalite tahmininin pozitif prediktif değeri %84.93, negatif prediktif değeri %86.50 olarak tespit
edildi. Klinisyenler özellikle mortaliteyi öngörmede yüksek bir başarı gösterdiler.
Sonuç: Bu çalışma ile yoğun bakımda hasta takip eden hekimlerin mekanik ventilasyon desteğindeki hastalarında, hastayı kabul ettikleri
anda, mortalite ile sonlanan kötü prognozu yüksek oranda doğru öngörebildikleri sonucuna varılmıştır. Yoğun bakım mortalite skorlamalarına
diğer laboratuar ve klinik parametreler yanında hekimin mortalite tahmini ile ilgili görüşlerine yer verilmesi düşünülmelidir.