Tekirdağ İlindeki Hekimlerin Adli Tıp Uygulamalarına Yaklaşımlarının Değerlendirilmesi

Abstract

AMAÇ: Adli rapor hazırlama, acil teşhis ve tedavi gibi hekimlerin asli görevlerindendir ve büyük önem arz etmektedir. Hekimlerin, adli tıp uygulamalarına yaklaşımları değerlendirilerek mevcut olan eksiklikleri saptamak ve bu eksikliklerin nasıl giderilebileceği ile ilgili tartışma yapılarak öneriler sunulmasıdır. YÖNTEMLER: Mayıs-Temmuz 2013 tarihleri arasında Tekirdağ ili bünyesinde görevli (üniversite ve özel hastaneler hariç) tıp doktoru ve diş hekimleri arasında çalışmaya katılmak için onam vermiş 410 kişiye anket uygulanmıştır. Sonuçlar istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. BULGULAR: Çalışmaya katılan hekimlerin yaşları 23 ile 63 arasında değişmekte olup, ortalama 38,49±8,75 tir. Hekimlerin %64,6 sı (n=265) erkek, %35,4ü (n=145) kadındır. Hekimlerin %52,7si (n=216) pratisyen hekim iken, %29,8i (n=122) uzman hekim, %17,5i (n=72) diş hekim olarak gözlenmiştir. Anket sonuçlarımıza göre çalışmamıza katılan hekimlerin ölüm, otopsi, defin ruhsatı düzenlenmesi, bilirkişilik, adli olgu ve adli raporlar gibi hususların bazılarında kısıtlı bilgiye sahip olduklarını tespit edilmiştir. SONUÇ: Hekimlerimizin bir kısmının mezuniyet öncesi yeterli sürede ve içerik olarak bilgilendirici tarzda adli tıp eğitimi alamaması, bir kısım hekimin ise adli tıp eğitimi alsa bile bilgilerin zamanla unutulabileceği için mezuniyet sonrası belirli aralıklarla eğitim verilmesi gerektiğini düşünmekteyiz.

OBJECTIVE: Forensic Report Arrangement is among fundamental duties of the physicians like emergency diagnosis and emergency treatment and it is of great importent. To determine the inadequacies by evaluating the physicians' approaches to the applications of forensic medicine and to offer suggestions about how to determine these inadequacies by discussing this issue. METHODS: A questionnaire was applied to 410 individuals among physicians and dentists (except university and private hospitals) in charge between May and July 2013 in Tekirdağ province and who gave consent to participate in the study. The results were evaluated statistically. RESULTS: The ages of the cases participating in the study ranged between 23 and 63 years and mean age was 38,49±8,75 years. Sixty-four point six percent of the cases (n=265) were males and 35,4 of them (n=145) were females. While 52,7% of the participants (n=216) were general practitioners, 29,8% of them (n=122) were specialists and 17,5% of them (n=72) were dentists. Our study show that the physicians participating in our study have limited information in some subjects such as arrangement of death report, autopsy report, certificate of death, expertness, forensic case and forensic reports. CONCLUSION: Since some of the physicians can not receive forensic medicine training at undergraduate level in an informative manner as content in sufficient time and some of the physicians can forget the knowledge in due course even though they receive forensic medicine training at undergraduate level, it is necessary to provide postgraduate training at certain intervals.