Ar-Ge faaliyetlerinin vergisel teşvikinde yaşanan mevzuat karmaşası

Abstract

Kalkınmayı desteklemek amacıyla verilen teşvikler arasında, vergisel teşvikler ağırlıklı bir yer tutmaktadır. Önemli vergisel avantajların sağlandığı alanlardan birini ise Ar-Ge faaliyetleri oluşturmaktadır. Ar-Ge faaliyetlerine ilişkin vergisel teşvikler ilk kez 1986 yılında mevzuatımıza girmiş, o günden bu güne çeşitli kanunlarla bu teşviklerin sayısı arttırılmıştır. Birbiriyle ilintili, hatta bazen kesişen teşvik hükümleri tek bir kanun içerisinde toplanmamış, farklı kanunlar içerisine serpiştirilmiştir. Ar-Ge vergi teşviklerinin nasıl tasarlanması gerektiği konusunda genel geçer prensipler bulunmamaktadır. Ancak Avrupa Birliği basitlik ilkesinin Ar-Ge vergi teşvikleri tasarlanırken göz önünde bulundurmasını tavsiye etmiştir. Bu sayede vergi teşvikleri daha şeffaf, kolay anlaşılabilir, öngörülebilir ve kalıcı olacaktır. Böylece idari ve uyum maliyetleri, vergi idaresi ve işletmeler bakımından düşecek ve bu durum işletmelerin daha iyi Ar-Ge stratejisi planlaması yapmasına imkan tanıyacaktır. Bu çalışmada bir Ar-Ge vergi teşviki türü olan Ar-Ge indirimi ele alınarak, Türk Ar-Ge vergi teşvikleri tasarımının basitlik ilkesine cevap verip vermediği incelenmiştir.

Tax incentives hold a significant place among incentives that are given to support development. One of the most important areas that tax incentives are applied is R&D activities. The first tax incentives related to R&D activities entered our legislation in 1986, and since then the number of these incentives has increased through several laws. Incentive tides which are related to or overlap with one another have not been collected in a single law; on the contrary, these rules are scattered across different laws. There is no general principle concerning the design of R&D tax incentives. However, the European Union recommends taking the simplicity principle into account when designing R&D tax incentives. Accordingly, such incentives will be more transparent, easily understandable, predictable, and stable. Hence, the administrative and compliance cost both of tax administration and business enterprises will reduce, and this will provide business enterprises with the opportunity to do better R&D strategic planning. In this study. the design of Turkish R&D tax incentives will be examined in respect to the simplicity principle discussing the tax incentive of R&D deduction.