Postmodern Tanrı Misafiri: Popüler "Tasavvuf"Çuluk

Abstract

Türkiye'de 1980 sonrasında dinin kamusal hayattaki görünümlerinin giderek yaygınlaşması öncelikli olarak siyasî bir çizgide anlaşıldı ve yalnızca bu yönüyle bir dinî uyanış olarak yorumlandı. Ancak dinin popüler kültürel formlarla iç içe geçtiği 2000'li yıllar, dinsel formların kamusal alanın çeperlerinden merkeze doğru ilerleyişinin ve yeni bir popüler kültür akımı olarak ana akım kültürle bütünleşmesinin yaşandığı yıllar olmuştur. Bu iki eşzamanlı gelişme iki taraflı bir etki yarattı. Bir yandan popüler din formları ana akım kültürü dinselleştirirken/kutsallaştırırken öte yandan dinsel formlar da ana akım kültür içerisinde sekülerleşmiş/dünyevîleşmiştir. Bu iki taraflı gelişmenin çekirdeğini ise yeni bağlamında tekrar ortaya çıkan ölümcül "tasavvuf"çuluk oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı, postmodern dindar öznelliğin ve ana akım kültürün kurucu unsuruna dönüşen "tasavvuf"un bu ölümcül dirilişini tartışmaktır.

The proliferation of religious visibility in public life has been understood on political basis and interpreted only as a religious revival in Turkey in the post-1980 period. However, the period after the year 2000 when religion has intertwined with popular cultural forms, has witnessed the movement of religious forms from the margins of public life to the centre and their integration with mainstream culture as a new popular cultural trend at the same time. These two simultaneous developments have a twosided effect. On the one hand, popular religious forms sacralise the mainstream culture and these forms are secularized within the mainstream culture on the other hand. The core of this two-sided development is a kind of mortal "sufism" reappeared in new context. The aim of this study is discussing this mortal revival of "sufism" which becomes the constituent element of postmodern religious subjectivity and mainstream culture.