Retinal Ven Tıkanıklığı Tedavisinde İntravitreal Deksametazon İmplant ile Ranibizumab: Altı Aylık Sonuçlar

Abstract

Amaç: Retina ven tıkanıklığına bağlı maküla ödemi tedavisinde intravitreal deksametazon veya ranibizumab enjeksiyonu sonrası makülakalınlığı, görme keskinliği ve göz içi basıncı değişikliklerinin belirlenmesi.Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmada retina ven tıkanıklığına bağlı maküla ödemi tedavisi için intravitreal deksametazon veya ra-nibizumab enjeksiyonu uygulanan 61 hastanın 61 gözü incelendi. Deksametazon implantın etki süresi 6 ay olarak değerlendirildiği için tek dozdeksametazon olarak uygulanan hastalar incelendi. Ranibizumab enjeksiyonları ise ilk 3 ay birer doz olacak şekilde yükleme dozu yapılan has-talar çalışmaya dahil edildi. Hastaların enjeksiyon öncesi, enjeksiyon sonrası 1. ay, 3. ay ve 6. ay en iyi düzeltilmiş görme keskinliği, makülakalınlığı ve göz içi basıncı değişiklikleri, demografik verileri ve komplikasyonlar değerlendirildi.Bulgular: Retina ven tıkanıklığı olgularının intravitreal deksametazon ve ranibizumab uygulaması öncesi ortalama en iyi düzeltilmiş gör-me keskinliği ve ortalama maküla kalınlıkları ile 1.ay, 3.ay, 6.ay ortalama en iyi düzeltilmiş görme keskinliği arasında istatistiksel anlamlı ar-tış, ortalama maküla kalınlığında anlamlı azalma tespit edildi. (p<0,05). Her iki grup arasında en iyi düzeltilmiş görme keskinliği ve ortalamamaküla kalınlığındaki değişiklikler benzer bulundu ve istatiksel olarak bir fark saptanmadı. İntravitreal deksametazon implantı uygulanan has-taların göz içi basınç ölçümleri ile 1.ay sonunda ranibizumab injeksiyonu yapılan gruba göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0,05). Diğeraylarda göz içi basınç ölçümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmedi (p>0,05).Sonuç: Retina ven tıkanıklığı hastalarında tekrarlanan intravitreal ranibizumab enjeksiyonları ve intravitreal deksametazon implantı ilegörme keskinliğinde ve maküla ödeminde istatistiksel olarak anlamlı düzelme görülmüştür. İki grup arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı.Bununla birlikte, göz içi basınç artışı oranının deksametazon grubunda 1. ayda diğer gruba göre anlamlı derecede yüksek olduğu görülmekte-dir. Bu nedenle, ranibizumab tedavisi, aynı etkiye sahip olan deksametazon tedavisine göre oküler hipertansiyon gelişiminde daha güvenli biryöntem gibi gözükmektedir.

Objective: The objectives were to evaluate visual acuity, macular thickness and intraocular pressure after intravitreal ranibizumab or dex- amethasone injection for macular edema due to retinal vein occlusion. Material and Method: We retrospectively studied 61 eyes of 61 patients with macular edema secondary to retinal vein occlusion, who were treated with intravitreal dexamethasone or ranibizumab. Since the duration of the Dexamethasone implant was assessed as 6 months, patients treated with single dose dexamethasone were studied. Ranibizumab injections were included in the study of patients who were given doses in the first 3 months as dosing doses. Each patient had ophthalmological examination including best corrected visual acuity, central macular thickness and intraocular pressure measurement before and after the injections. One month, 3 month and 6 month visit was recorded. Retinal vein occlusion complications and change in visual acuity, central macular thickness and intraocular pressure were recorded. Results: Repeated intravitreal ranibizumab injections and intravitreal dexamethasone implantation in retinal vein occlusion patients re- sulted in a statistically significant improvement in visual acuity and macular edema at each follow-up. The intraocular pressure should be closely followed after dexamethasone implantation. Conclusion: According to the results of our study, both dexamethasone implantation and ranibizumab injections were effective in treating macular edema. There was no significant difference between the groups. However, the newly developed intraocular pressure rate in the dex- amethasone group is significantly higher at 1 month than the other group. Therefore, ranibizumab treatment seems to be a safer method in terms of ocular hypertension development than dexamethasone treatment, which has the same efficacy.