Vitreus ve Vitreomaküler Ara Yüzeyin Fizyolojisi ve Yaşlanmayla Meydana Gelen Değişiklikler

Abstract

Vitreus normal fizyolojide ve arka segmentin patolojik durumlarında önemi olan ve göz içinde en fazla yer kaplayan,esas formu ekstrasellüler matriks olan jel benzeri kompozit bir yapıdır. Sağlam vitreus jeli, oksijen gerilimini düşürerekhem vitreusu hem de bitişiğindeki retinayı ve lensi oksidatif hasardan korur. Vitreusun içeriğindeki makromoleküllerinmuntazam etkileşimi ile şeffaflığını koruyarak gözün refraksiyonunda önemli rol oynar. Vitreus, sürekli fiziksel gerginliğemaruz kalır ve yaşla birlikte önemli değişikliklere uğrar. Vitreus kadar vitreoretinal ara yüzey de görmeyi etkileyebilecekhastalıkların oluşumunda rol oynayabilir. Özellikle yaşa bağlı olarak vitreus jelinin yapısında meydana gelen dejenerasyon,vitreoretinal adezyonun azalmasına neden olur. Doğal yaşlanmanın bir parçası olarak, arka vitreus dekolmanı süreci, vitreussıvılaşmasıyla eş zamanlı olarak vitreoretinal ara yüzey zayıfladığı zaman patolojik hale gelebilir. Bu süreçte vitreomaküleradezyon, vitreomaküler traksiyon, maküla deliği gibi görmeyi tehdit eden hastalıklar ortaya çıkabilir.

Vitreus normal fizyolojide ve arka segmentin patolojik durumlarında önemi olan ve göz içinde en fazla yer kaplayan, esas formu ekstrasellüler matriks olan jel benzeri kompozit bir yapıdır. Sağlam vitreus jeli, oksijen gerilimini düşürerek hem vitreusu hem de bitişiğindeki retinayı ve lensi oksidatif hasardan korur. Vitreusun içeriğindeki makromoleküllerin muntazam etkileşimi ile şeffaflığını koruyarak gözün refraksiyonunda önemli rol oynar. Vitreus, sürekli fiziksel gerginliğe maruz kalır ve yaşla birlikte önemli değişikliklere uğrar. Vitreus kadar vitreoretinal ara yüzey de görmeyi etkileyebilecek hastalıkların oluşumunda rol oynayabilir. Özellikle yaşa bağlı olarak vitreus jelinin yapısında meydana gelen dejenerasyon, vitreoretinal adezyonun azalmasına neden olur. Doğal yaşlanmanın bir parçası olarak, arka vitreus dekolmanı süreci, vitreus sıvılaşmasıyla eş zamanlı olarak vitreoretinal ara yüzey zayıfladığı zaman patolojik hale gelebilir. Bu süreçte vitreomaküler adezyon, vitreomaküler traksiyon, maküla deliği gibi görmeyi tehdit eden hastalıklar ortaya çıkabilir.