Seçilen iki fabrikada vardiyalı çalışanlarda gündüz uykululuğu sıklığı ve gündüz uykululuğuna bağlı anksiyete ve depresyon riski

Abstract

Amaç: Bu çalışma, iki farklı fabrikada vardiyalı çalışan işçilerde Gündüz Uykululuğu (GU) varlığının saptanması ve GU sorunu ile anksiyete ve depresyon arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Kesitsel tipteki çalışmanın evrenini Tekirdağ'da iki ayrı fabrikada vardiyalı olarak çalışan toplam 307 işçi oluşturmuş ve çalışmaya katılmayı kabul eden 289 işçiye Kişisel Bilgi Formu, Epworth Uykululuk Ölçeği (EUÖ), Hastane Anksiyete Depresyon Ölçeği (HAD) uygulanmıştır. Anketi eksiksiz dolduran 246 işçi araştırmaya dahil edilmiş (%80.1), karıştırıcı etmenler uzaklaştırıldıktan sonra analitik değerlendirmeler 201 işçi üzerinde gerçekleştirilmiştir. Bulgular: Çalışma grubundaki gündüz uykululuğu sıklığı %10.4 bulunmuştur. HAD ölçeğine göre işçilerin %13.4'ünde anksiyete riski, %49.8'inde depresyon riski tespit edilmiştir. Vardiyalı çalışanlarda gündüz uykululuğu sıklığı, depresyon riski sıklığı ve anksiyete riski sıklığı yüksek bulunmuş ancak her üç değişkende de fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Yapılan lojistik regresyon analizinde, gündüz uykululuğu ile anksiyete arasında ilişki saptanırken (OR=3.20; %95GA: 1.12-9.29), vardiyalı çalışmanın etkisi saptanmamıştır. Depresyon ile vardiyalı çalışma ve gündüz uykululuğu arasında da anlamlı ilişki bulunmamıştır. Sonuç: Çalışma grubunda GU riski saptanan kişilerde anksiyete düzeyleri yüksek bulunmuştur. Sorun saptananların ileri tanı ve tedavi için üst basamağa sevkleri önerilmiştir. Vardiyalı çalışma, GU ve anksiyete düzeyi arasındaki ilişkiyi inceleyen geniş kapsamlı çalışmalar yapılmalıdır.

Objective: In this study, determining the "daytime sleepiness" and the relation of this with depression and anxiety risk, among shift workers was aimed. Methods: The study population has been constituted of 307 workers who has been working in shifts, in two factories. 289 workers have accepted to participate to the study and The Personal Information Form, the Epworth Sleepiness Scale (ESS), and the Hospital Anxiety Depression Scale (HADS) had been implemented to them. 246 of them who thoroughly completed the forms have included to the study. After excluding confounding factors, statistical analyses have been done with the data of 201 workers. Results: The frequency of daytime sleepiness is 10.4% in the study population. The mean score of anxiety subscale (28.6%) of HADS among workers who had daytime sleepiness is significantly higher than the workers did not have daytime sleepiness (11.7%), (p=0.043). No statistically significant difference was determined between the depression subscale of HADS of the two groups (p=0.470). In the logistic regression analyses, it has been determined that daytime sleepiness was increased anxiety risk 3.20 times but did not affect depression risk and shift working did not make any impact on depression and anxiety risk. Conclusions: Anxiety risk was found higher among workers who had daytime sleepiness. Referring the problematic workers to the hospital for differential diagnosis has been suggested. Wide-ranging studies that analyze shift working, daytime sleepiness and anxiety relations should be done.