Demir Oksit Ile Sulardan Doğal Organik Madde Giderimi

Abstract

Çalışmada, doğal organik maddelerin en önemli fraksiyonlarından biri olan hümik asitin, sentetik olarak hazırlanan demir oksit ile sulardan adsorbsiyonla gideriminin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmalar NaCl, Na2SO4, Na3PO4 kullanılarak istenilen iyonik şiddetin sağlandığı sentetik su örneklerinde 5, 10, 20, 50 ve 100 mg/l hümik asit içerecek şekilde ve 100 ve 500 mg/l demir oksit uygulanarak ve pH 4, 5 ve 6’da yürütülmüştür. Böylece, sabit pH’da adsorbsiyon izotermlerinin incelenmesinin yanında, artan demir oksit ve DOM konsantrasyonunun adsorbsiyona etkisi de araştırılmıştır. Demir oksitin 100 ve 500 mg/l olarak uygulandığı durumlarda demir oksit tarafından hümik adsorpsiyonu pH’a bağlı olarak, point of zero charge’a yaklaştıkça azalmıştır. Temas süresinin etkisi değerlendirilmiş ve temas süresinin artmasına bağlı olarak adsorpsiyonun hızlandığı ve adsorpsiyonda artış olduğu tespit edilmiştir. Genellikle, hümik asit gideriminin büyüklüğünün hümik asit konsantrasyonuna güçlü bir şekilde bağlı olduğu belirlenmiştir. Çalışmada elde edilen verilerin Langmuir modeline uyumlu olduğu görülmüştür. Tek tabakalı, uniform ve sınırlı adsorpsiyon alanlarını temel alan Langmuir modeli deneysel verileri iyi bir şekilde temsil etmektedir. Maksimum adsorpsiyon kapasitesi (qmax), 22,62 mg/g ile en yüksek değere sahip olmuştur.

In this study, it is aimed to evaluate adsorptive removal of humic acid which is the importante fraction of natural organic matter by iron oxide. Experiments were conducted on synthetic solution which was adjusted ionic strength using NaCl, Na2SO4 and Na3PO4. Synthetic solution humic acid concentrations were adjusted to 5, 10, 20, 50 ve 100 mg/l and iron oxide concentrations were 100 ve 500 mg/l. pH values were adjusted to 4-6 using 0.1 M NaOH and 0.1 M HCl. Thus, adsorption isoterm was evaluated beside iron oxide and NOM concentration effect on adsorption was evaluated. When iron oxdie were 100 and 500 mg/l, humic acid adsorption by iron oxide declined near the value of point of zero charge. Increase in adsorption rate and adsorption magnitude was observed when the contact time increased. It was observed that adsorption magnitude was depend on humic acid concentration strongly. Experimental results which was obtained in this study fitted to Langmuir model. The Langmuir model which based on monolayer, uniform and finite adsorption site assumptions, represent the experimental data well. The maximum adsorption capacity, qmax of iron oxide which has qmax value of 22,62 mg/g has the biggest value.