Kanat tüylenme hızına göre cinsiyet ayrımı yapılabilen beyaz yumurtacı hibritlerin elde edilmesi

Abstract

Bu çalışmada, kanat tüylenme hızı özelliğinden yararlanarak cinsiyet tayini yapılabilen ve yumurta verimi bakımından en iyi sonuç alınabilecek hibrit genotiplerin elde edilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı Tavukçuluk Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü'nde bulunan hızlı tüylenme özelliği gösteren (k) 2 farklı hızlı beyaz yumurtacı saf hatları BLA (Black hat) ve BRO (Brown hat) ile yavaş tüylenme özelliği gösteren (K) 2 adet D229 (Dominant Yüksek Yumurta verimi, Dominant Düşük Canlı Ağırlık) saf hat kullanılmıştır. Tavuklarda kanat tüylenme özelliğinden yararlanılarak cinsiyet tayini yapılabilmesi için hızlı tüylenen (k) hatların yanı sıra yavaş tüylenen (K) hatlara da gereksinim duyulmaktadır. Bu amaçla ilgili enstitüye yurtdışından D229 (Dominant 229) saf hattı getirilmiştir. Yapılan ön çalışmalarda tek hattın yavaş tüylenme (K) özelliği göstermesinin yeni hibrit genotiplerin geliştirilme çalışmalarını sınırlandıracağı tespit edilmiştir. Bu problemin çözülmesi için, düşük canlı ağırlığa sahip olan D229 (DDCA) ve yüksek yumurta verimli olan D229 (DYYV) hatlar arasında seleksiyon uygulanmış ve ana hattı olarak kullanılmak üzere iki yeni genotip geliştirilmiştir. Hızlı tüylenme (k) özelliğine sahip olan BRO ve BLA hatlarının resiprokal çiftleştirilmesi ile de baba hatları üretilmiştir. Tez çalışmasında elde edilen hibrit genotiplerde uygulanan çiftleşme plan kombinasyonları dört farklı hibrit grubu; (BLA.BRO x DDCA.DYYV (H1), BRO.BLA x DDCA.DYYV (H2), BLA.BRO x DYYV.DDCA (H3) ve BRO.BLA x DYYV.DDCA (H4))'dan oluşmaktadır. 80 haftalık çalışma sonunda elde edilen veriler incelendiğinde; hibrit genotiplerde yem tüketimi, yemden yararlanma ve yem dönüşüm oranı değerlendirilmesi en iyi H1 genotipinde bulunmuştur. En fazla yumurta sayısı H4 genotipinde tespit edilmiş ve istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0,05). Yumurta ağırlığı en yüksek H1 genotipinde bulunmuş ve istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0,05). Yumurta kütlesi H1 genotipinde tespit edilmiş ve istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0,05). Yumurta şekil indeks değerlerinin H2 ve H4 genotiplerinde yüksek ve istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0,05). Yumurta kabuk kırılma direnci en yüksek H4, en düşük H1 genotipinde ölçülmüştür ve istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0,05). Yumurta kabuk kalınlığı hibrit genotipler arasında önemsiz bulunmuştur. 80 haftalık yaş ölçümlerinde en düşük ak yüksekliği H1 genotipinde ölçülmüş ve istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0,05). Yumurta sarı rengi 28. haftada en yüksek H4 genotipinde ölçülmüş ve genotiplerin arasındaki farklılık 36. haftadan sonra önemsiz bulunmuştur (p>0,05). H2 ve H4'ün cinsel olgunluk yaş ağırlıkları H1 ve H3'ten fazla olduğu, fakat bu farkın istatistiki olarak önemsiz olduğu bulunmuştur (p>0,05). Yem değerlendirme ve yumurta kütlesi verileri incelendiğinde en iyi değerlerin H1 genotipinde olduğu ve istatistik olarak önemli olduğu (p<0,05) tespit edilmiştir.

In this study, it is aimed to obtain hybrid genotypes that can be sex determination and get the best results in terms of egg production by using wing feathering rate. In the study, 2 different white layer pure lines (K) with fast feathering feature which are BLA (Black line) and BRO (Brown line), 2 lines of D229 (Dominant High Egg Yield, Dominant Low Body Weight) pure line was used in Rebublic of Turkey Ministry of Agriculture and Foresty, Poultry Research Institute in Ankara. In order to make sex determination by using wing feathering feature, in addition to fast feathering (k) lines, slow feathering (K) lines are also required. For this purpose, pure line D229 (Dominant 229) was brought to the research institute from abroad. In preliminary studies, it has been determined that the slow feathering (K) feature of a single line will prevent from the development of new hybrid genotypes. In order to solve this problem, selection was made between D229 (DDCA) with low live weight and D229 (DYYV) lines with high egg production and emerged two new genotypes were developed to be used as a main line. Father lines were also produced by reciprocal reproducing of BRO and BLA lines, which have fast feathering (k) feature. Reproducing plan combinations applied in hybrid genotypes obtained in thesis study are four different hybrid groups; (BLA.BRO x DDCA.DYYV (H1), BRO.BLA x DDCA.DYYV (H2), BLA.BRO x DYYV.DDCA (H3) and BRO.BLA x DYYV.DDCA (H4)). When the data obtained at the end of the 80-week study are examined; In hybrid genotypes, feed consumption, making use of the feed and feed conversion ratio were found to be the best in H1 genotype. The highest number of eggs was determined in the H4 genotype and was found to be statistically significant (p <0.05). Egg weight was found in the highest H1 genotype and was statistically significant (p <0.05). Egg mass was determined in the H1 genotype and was found statistically significant (p <0.05). Egg shape index were found to be high in H2 and H4 genotypes and statistically significant (p <0.05). Eggshell breaking resistance was measured in the highest H4 genotype and the lowest H1 genotype, and it was found statistically significant (p <0.05). Eggshell thickness was found insignificant between hybrid genotypes. The lowest egg white height was measured in the H1 genotype at 80 weeks of age and was statistically significant (p <0.05). Egg yolk color was measured highest in H4 genotype at 28 weeks and the difference between genotypes was found insignificant after 36 weeks (p> 0.05). It was found that H2 and H4's sexual maturity age weights were higher than H1 and H3, but this difference was statistically insignificant (p> 0.05). When making use of the feed and egg mass data were examined, it was found that the best values were in the H1 genotype and were statistically significant (p <0.05).