ÜRETRA YARALANMASI SONRASI ÜRETRA DARLIĞINI ÖNLEMEDE TADALAFİL’İN ETKİSİ. BİR DENEYSEL ÇALIŞMA

Abstract

Objective: To evaluate the preventive effect of PDE-5 inhibitor (Tadalafil) on the formation of urethral stricture after urethral injury. Material and Method: A total of 28, four-month-old male New Zealand rabbits were included and divided into three groups. Group 1 was a sham group with 8 rabbits that underwent only urethroscopy. Group 2 was a non-treatment group with 10 rabbits that underwent urethral electro-coagulation without any treatment. Group 3 was the treatment group with 10 rabbits that underwent urethral electro-coagulation with systemic tadalafil treatment. After 30 days of follow-up, urethroscopy and retrograde urethrography was performed to evaluate the morphological changes in the urethra. The urethra tissues were examined with standard light microscopy by a histologist and apoptosis was evaluated by the terminal dUTP nick end-labeling (TUNEL) assay. Results: Urethral diameters in group 1, group 2 and group 3 were 9.14 ± 0.73 mm, 3.52 ± 1.2 mm, and 7.68 ± 1.14 mm, respectively. The differences in urethral diameters were statistically significant between groups.(p<0.01) Collagen deposition in submucosal connective tissue was significantly less in the tadalafil group versus the non-treatment group. The numbers of apoptotic cells in submucosal connective tissuewere also quantitatively higher in urethral stricture groups compared to the sham group. Conclusion: Tadalafil treatment had a protective effect against the formation of urethral stricture in rabbit model. This treatment can be a promising opportunity for urethral stricture and must be supported by clinical studies.

Amaç: Üretra yaralanmasına bağlı üretra darlığı oluşmasını PDE-5 inhibitorünün(Tadalafil) önleyici etkisini araştırmayı amaçladık. Materyal, Metod: Toplam 28 tane 4 aylık erkek New Zealand tavşan 3 gruba bölündü. Sham olan grup1’deki 8 tavşana sadece üretroskopi yapıldı. Tedavisiz grup olan grup2’deki 10 tavşanın üretrasına elektrokoterizasyon yapıldı ve herhangi bir tedavi verilmedi.Tedavi grubu olan grup 3’deki 10 tavşanın üretrasına elektrokoterizasyon yapıldı ve sistemik tadafil tedavisi verildi. 30 gün takip sonra, üretradaki morfolojik değişiklikleri değerlendirmek için üretroskopi ve retrograde üretrografi yapıldı. Üretra dokusu tekbir histolok tarafından standart ışık mikroskopuyla değerlendirildi. Ayrıca apoptosis terminal dUTP nick end-labeling (TUNEL) ile değerlendirildi. Sonuçlar: Grup 1, grup2 ve grup3’ün üretra çapı sırasıyla 9.14 ± 0.73 mm, 3.52 ± 1.2 mm ve 7.68 ± 1.14 mm bulundu. Gruplar arasında üretra çapı istatistiksel olarak farklıydı(p<0.01). Submukozal konnektif dokuda kollejen depolanması tadalafil grubunda tedavisiz gruba göre belirgin azdı. Submukozal konnektif dokudaki apoptotic hücre sayısı üretral darlığı gruplarında, sham grupbundan daha yüksektir. Sonuç:Tadalafil tedavisi, tavşan modelinde üretra darlığı oluşmasına karşı koruyucu etkiye sahiptir. Bu tedavi üretra darlığına karşı umut veren bir seçenek olabilir ve klinik çalışmalarla desteklenmelidir.