Türkiye’de Ekonomik Krizler ve Tarımsal Kooperatiflerin Önemi

Abstract

Türkiye’de tarımın GSYİH’daki payı son yıllarda %9’lar düzeyine gerilemekle birlikte Milli gelir, istihdam ve ihracattaki önemini korumaktadır. Türkiye’de krizin tarıma etkileri, sektörün etki alanının geniş olması nedeniyle daima çok önemli olmuştur. Bu nedenle tarım sektörünün krizlere karşı dayanıklı olması genel ekonomi için de hayati önem taşımaktadır. Türkiye’de halen tarım sektörünün temel sorunlarının başında üretim aşamasından tüketime kadar geçen süreçte ekonomik örgütlenmedeki yetersizlikler gelmektedir. Sektör örgütsüz olması nedeniyle krizlere karşı daha zayıf bir yapıda olmakta ve bazen de katkıda bulunmadığı krizlerle savaşmak zorunda kalmaktadır. Bu çalışmada son yıllarda yaşanan gıda krizi ve küresel mali krizin ortaya çıkış nedenleri ve sonuçları dikkate alınarak üretici örgütlenmesinin bu krizlerin etkilerini azaltmadaki rolleri incelenmektedir. Bu kapsamda ekonomik amaçlı örgütleme modeli ele alınarak Türkiye’de etkili bir örgütlenme modelinin sağlayacağı katkılar irdelenecektir.

While the share of agriculture in Gross Domestic Product (GDP) in Turkey is decreasing to %9, it’s importance in national income, employment and exports is maintaining. In Turkey, the effects of crisis to agriculture have been very important because the sector’s zone of influence is extensive. Therefore, the stability of agricultural sector against crisis is also vital for general economy. One of the leading basic problem in agricultural sector of Turkey is still the inadequacy of economic organization in the process beginning with production until consumption. Because of the lack of an organization, the sector’s structure is instable against crisis and some times, it is obliged to struggle with the crisis that the sector do not contribute. In this study, considering the starting reasons and results of the food crisis and global financial crises experienced in 2007 and 2008, the role of producer organizations in decreasing the effects of these crises is investigated. In this context, by handling economic oriented organization model, the factors effecting the achievement of the goals of producer organization in Turkey and their results is denoted. At this point, by creating problem and objective trees, the contributions of a strong and effective organization model is explicated.