Zaman-Mekân Sıkışması, Küreselleşen Salgın ve Toplumsal Sonuçları

Abstract

COVİD 19 salgınının sınırları aşan özelliği, küreselleşme sonucunda mekânın giderek anlamını yitirmesinin bir göstergesi ve sonucudur. Hızla küreselleşen bu salgın ise zaman ve mekân sıkışmasınındaha da artmasına, hatta sıfırlanmasına ve yeni davranış biçimlerinin gelişmesine yol açmıştır. Budeğişim, bireyin mekân değiştirmeden ve zaman sınırı olmadan çalışması, ilişkiler kurması, boş zamanını değerlendirmesi, eğitim alması, alış veriş yapması yönündedir. Bu durum salgın öncesindeküreselleşmenin temel nedenlerinden birisi olan ulaşım ve iletişim teknolojilerinde gelişmelerle yönünügöstermekle birlikte, salgın esnasında ivme kazanmış ve yeni bir toplumsal yapının gerekçesini oluşturmuştur. Evde olma bir taraftan hasta olma korkusu ile bilinçli bir eylem olarak ortaya çıkarken diğertaraftan salgının önlenmesinin tıbbi çözümlerinin, toplumsal çözümlerle desteklenmesi olarakyasaklarla ortaya çıkmakta ve toplumsal ilişkilerin farklı bir biçim almasına neden olmaktadır. Buçalışma, salgının küreselleşme nedeniyle hızla yayılmasının yanı sıra salgın ortamının ortaya çıkardığıtoplumsal değişmeyi ve yeni toplumsal ilişkilerin oluşma biçimini zaman-mekân sıkışması kavramıçerçevesinde ele almayı amaçlamaktadır.