Tekin, Metin2024-10-292024-10-2920232619-9130https://doi.org/10.47424/tasavvur.1361185https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/1218242https://hdl.handle.net/20.500.11776/13769İslâm tarihinde gerek eserleriyle gerekse düşünceleriyle İslâmî ilimlere katkı sağlamış birçok âlim teşeyyu‘a (Şiîliğe meyilli olmaya) nisbet edilmiştir. Dârekutnî (ö. 385/995) de bu ithama maruz kalan âlimlerden biridir. Kuvvetli hâfızası ve derin anlayışıyla döneminin önde gelen hadis hâfızlarından biri kabul edilen Dârekutnî, hadis ilminde yetkinliğini gösteren pek çok eser telif etmiştir. Ayrıca kendisine çok az kişiye nasip olan “emîru’l-mü’minîn fi’l-hadîs” ünvanı verilmiştir. Dârekutnî’nin teşeyyu‘ ile suçlanmasının arka planında ise Şiî bir şair olan Seyyid el-Himyerî’nin (ö. 173/789) şiirlerini ezberlemesi yatmaktadır. Bu makalede, Dârekutnî’ye nisbet edilen teşeyyu‘ iddiası incelenmiş ve Dârekutnî hakkındaki mezkûr ithama kaynak teşkil eden malumat irdelenerek bu suçlamanın sağlam bir zeminde ele alınıp alınmadığı inceleme konusu yapılmıştır. Hem Dârekutnî’nin kendi sözleri ve eserleri hem de Ehl-i sünnet ve Şîa ricâl edebiyatı üzerinden yapılan araştırma neticesinde Dârekutnî’ye yöneltilen teşeyyu‘ suçlamasının bir iddiadan ibaret olduğu ve ilmî bir temele dayanmadığı sonucuna varılmıştır. Ayrıca araştırmada konuyla alakalı kaynaklardaki bilgiler tetkik edilerek elde edilen malumatın objektif bir şekilde sunulmasına çalışılmıştır.tr10.47424/tasavvur.1361185info:eu-repo/semantics/openAccessHadisŞîaEhl-i SünnetDârekutnîTeşeyyu‘Cerh-Ta‘dîlArticle92166916991218242