Sarıoglu, Tarık2024-10-292024-10-2920222618-60042636-8188https://doi.org/10.32953/abad.1059975https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/1136160https://hdl.handle.net/20.500.11776/13098İslamiyet öncesi Türk kültüründe içkinin önemli bir yer tuttuğu bilinmektedir. İslamiyet’in kabulünden sonra Müslüman olan Türkler arasında içki yasaklanmış olsa da içki kültürünün devam ettiği görülmektedir. Osmanlı Devleti, kurulduktan sonra da Müslümanlar arasında içkinin yasaklandığına dair kayıtlar göze çarpmaktadır. Osmanlı Devleti’nin sınırlarını genişletmesi ve gayrimüslim nüfusun artması ile birlikte gerek siyasi gerekse ticari nedenlerden dolayı yasaklarda gevşemelerin olduğu dönemler olmuştur. Ancak Osmanlı sultanlarının emirleri doğrultusunda çıkarılan kanunlar ve nizamnameler gereğince, Müslümanlar arasında yasaklar devam ettirilmiştir. Özellikle kutsal mekânlar olarak görülen camiler, mescidler, tekkeler ve İslam mahallelerinde içki satışı ve tüketimi yapılan meyhanelerin açılmasına izin verilmemiştir. Yine bu kutsal mekânların yanı sıra devlet kurumlarına, mezarlıklara ve ibadethane vasfını kaybetmiş olan cami harabelerinin civarına yakın bulunan meyhanelerin kapatılmasına dair düzenlemeler yapılmıştır. Bu çalışmada, Osmanlı Devleti’nin son döneminde kutsal mekânlara yakın meyhanelerin kapatılmasına dair yayınlamış olduğu müskirat nizamnamelerinin yanı sıra II. Meşrutiyet döneminde Edirne’de bulunan kutsal mekânlara yakın meyhanelerin kapatılması süreci, alınan kararlar, yapılan itirazlar ve şikâyetler, uygulamalardaki ihlaller ele alınmıştır.tr10.32953/abad.1059975info:eu-repo/semantics/openAccessEdirneMeyhaneMüskirat NizamnameleriKutsal MekanlarOsmanlı'da İçkiArticle591491781136160