Şentürk, MuratAydın, Şefika2023-04-202023-04-2020222148-24622458-9217https://doi.org/10.30626/tesamakademi.1022695https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/506473https://hdl.handle.net/20.500.11776/11332Bu çalışmada Deleuze ve Guattari’nin asamblaj kavramı ile Bruno Latour’unaktör-ağ teorisi arasındaki bağlantının kent çalışmalarına nasıl yansıdığı ele alınmaktadır. Asamblaj kavramının kent çalışmalarında kullanımının temelde iki farklı versiyonu olsa da (DeLanda’nın asamblaj teorisi ve Latour’un aktör-ağ teorisi) daha ziyade aktör-ağ teorisiyle bağlantılı olarak değerlendirilmektedir. Aktör-ağ teorisi, Deleuze’den beslenmekte ve bu durum kent çalışmaları alanında “asamblaj kentçiliği” olarak nitelendirilen yeni bir araştırma yöntemiyle açığa çıkmaktadır. Asamblaj kentçiliği, etnografik yönteme ağırlık vermekte ve yoğun betimlemeyle birlikte ampirik araştırmaya işaret etmektedir. Bağlam bağımlı klasik ve neo-Marksist kent çalışmalarından önemli farklılıklar barındıran asamblaj kentçiliği, insan olanlar kadar insan olmayan unsurları da aktör olarak tanımlamakta ve tüm ikilikleri reddederek akış, oluş ve sürece önem vermektedir. Bu özellikleri ile birlikte asamblaj kentçiliği, bir araya gelen aktörlerin rol oynadığı yoğunlaşmış ağ veya köksap biçiminde işleyen olağan kent yaşamının ilişkisel olarak incelenmesini mümkün kılabilmektedir.tr10.30626/tesamakademi.1022695info:eu-repo/semantics/openAccessKent ÇalışmalarıBruno LatourAsamblaj KentçiliğiDeleuze ve GuattariAktör-Ağ TeorisiArticle91289315506473