II. Urbanın I. Haçlı seferi propagandası

Abstract

Doğuyla Batının çatışmasındaki en büyük savaşlardan biri din adına yapılan I. Haçlı Seferidir. Papa II. Urban tarafından başlatılmış, Katolik din adamları, Keşiş Peter ve diğer gezgin keşişlerin etkileyici vaazlarıyla büyümüş, düşler ve mucizelerle olgunlaşmıştır. İlahi adalet ve kutsal toprakları özgürleştirmek adına binlerce insan, kadın, çocuk, Musevi, Müslüman, Hristiyan katledilmiştir. Vahşet bu kutsanmış aşkınlık halinin bir diğer yüzü şeklinde ortaya çıkmıştır. Dini, psikolojik ve sosyopolitik bir olgu olarak tarihin akışını değiştirmiş ve etkileri aradan geçen uzun asırlara rağmen devam etmiştir. I. Haçlı Seferi’nde ortaçağ dünyasının en büyük propaganda hareketlerinden biri Papa II. Urban tarafından gerçekleştirilmiştir. II. Urban, propagandasında ‘Mesih’in askerliği’, ‘Tanrının seçilmiş halkı’ ve ‘kutsal toprakları özgürleştirmek’ söylemiyle genç, yaşlı, fakir, zengin, köylü, soylu, şövalye, prens toplumun her tabakasından yüz bine yakın insanı binlerce kilometrelik, vahşet ve ölüm dolu uzun bir yolculuğa çıkmaya ikna etmiştir. Bizans İmparatoru I. Aleksios’un Müslüman Türkler’e karşı yardım çağrısı sadece, seferi başlatan kıvılcımdır. II. Urban’ın önderliğinde Doğuya düzenlenecek bu sefer vesilesiyle hem Hristiyan Birliği yeniden sağlanacak, hem de Roma Kilisesi dini ve politik güç kazanacaktır. Papa II. Urban’ın I. Haçlı Seferi fikri kıyametin yaklaştığı, Mesihin gelişinden evvel Hristiyanların savaşla özgürleştirilerek, yeryüzünde Hristiyan egemenliğinin kurulması gerektiği fikrine dayanır. Bu propaganda, Hristiyan eskatolojisi ekseninde yapılmıştır. Bir yanda Eski Ahit peygamberi Musa’ya öykünen Papa, diğer yanda Haçı kuşanarak İsa’ya öykünen Haçlılar, barış adına, Hristiyanların selameti adına şiddeti meşrulaştırmışlardır. Doğu topraklarını elinde tutan Müslüman Arap ve Türkler ‘deccal’, ‘İsa’nın düşmanları’ ve ‘dinsizler’ olarak nitelendirilmişlerdir. I. Haçlı Seferi propagandasında kullanılan temel slogan: Doğudaki Hristiyan kardeşleri dinsizlerin zulmünden kurtarmak; kafirlerin elindeki Kudüs’ü ve kutsal toprakları özgürleştirmektir. Bu ideal uğruna yapılan katliamlar, işkenceler, zulümler, Tanrı adınadır ve hatta Tanrının emridir. Bu çalışmada I. Haçlı Seferi fikrinin oluşumu; Papa II. Urban’ın bu kapsamda yaptığı propaganda çalışmaları ve bu progandanın 15 Temmuz 1099 tarihinde Kudüs’ün Haçlılar tarafından alınışına kadar olan süreçteki etkileri tarihsel bağlamda incelenmiştir.

In the conflict between the East and West, the First Crusade stands out as one of the most significant. It was started by Pope Urban II, grew by preaches of the clerics, Peter the Hermit and itinerant preachers while being matured by miracles and visions., thousands of Muslims, Christians and Jews, were killed in the name of justice and liberating the Holy Land. Atrocity emerged as another aspect of this state of transcendence. Being a psychological, sociopolitical, theological phenomenon, its impact still prevails despite the centuries gone. Pope Urban II launched one of the most enormous medieval propaganda campaign. In the scope of his campaign, Urban II, who used particular rhetoric as ‘God’s Chosen people’ Soldiers of Christ’, ‘Liberating the Holy Land’ urged Franks to arms and fight with the enemy. His call was responded by great enthusiasm, a large number of people in Western Europe, from all gender, all age and all social class. Plea of the East Roman Emperor Alexios I, was only a trigger to start the First Crusade. According to the Pope’s plan, by means of organizing an armed pligrimage to the East, Western Catholics would restore Christian Unity; also reinforce political and religious authority of the Holy See. Pope Urban II’s plan was based upon approach of the end of times. Before the Christ’s second coming, the Catholics had to purify the holy land from the pollution of Gentiles. Christian Eschatology had central importance in this campaign. On one side Crusaders wearing the cross imitating Christ; on the other the Pope imitating Moses. Through this campaign, not only the war was justified, but also it was depicted as ¨holy¨ similar to the Pope’s rhetoric. Urban II, named Muslim Arab and Turcs, who was ruling the holy land, as ‘Antichrist’ and ‘Enemy of Christianity. Jerusalem had critical significance in this propaganda campaign for which Urban II alleged that the city was chosen by God, it could only be inhabited by the chosen people. According to Urban II’s elaborated rhetoric, God’s newly chosen people were Franks and the new enemies were Muslims. Jerusalem and the other parts of the Holy Land had to be liberated by Franks as this holy war was the God’s command. In this study, Pope Urban II’s the First Crusade Propaganda, its tools, its rhetoric, the implementation process, and the impact of this propaganda campaign during the First Crusade are analysed within the historical context.