NELSON MANDELA’S LIFE AS THE REPRESENTATION OF POST-COLONIALISM DURING COLONIALISM AND APARTHEID SYSTEM IN SOUTH AFRICA

Abstract

This paper aims to study Nelson Mandela as a silenced/speaking colonial subject that speaks against imperialism and apartheid despite his imprisonment and that leads to shattering S/subject relationship within the oppressed society of South Africa. For sure, South Africa has walked a long way to freedom, suffering a lot through colonialism and segregation. Through such a path, it is due to the hegemony of the racism that the native becomes subject to poverty and illiteracy, and consequently submits himself to ?subalternity‘ and ?marginalization‘ in his own land. The discourse is applied on the indigenous people of South Africa by preventing them from recognizing and retaining their own collective identity, by means of giving them new colonial subjectivity through religion, schooling and economy in order to keep West as the ?Subject‘ and the non-Western as the ?subject,‘ or in other words to ?mute‘ the native. To smash such S/subject relationship, or to attain a ?voice‘, the ?silenced‘ needs to challenge the hegemony of the oppressor by reclaiming his/her collective identity, which is not possible through the knowledge discourse provided by the oppressor‘s power since it cannot be innocent, but by his/her own indigenous understanding of the local as well as the subjectivity and the culture which have been stolen. It is by this transformation that the oppressed indigenous will be ?heard‘ since by this shift he/she gets emancipated from ?subalternity‘ imposed by apartheid.

Bu çalışma, Nelson Mandela‘yı Güney Afrika‘nın ezilen halkı içerisinde ?Birey? olmakla ?birey? olmak arasındaki ilişkiyi yok etmeyi amaçlayan baskılara ve hapsedilmesine rağmen Irkçılığa (Apartheid), emperyalizme karşı konuşan susturulmuş / susturulamamış bir ?Birey? olarak incelemeyi amaç edinmiştir. Elbette, Güney Afrika halkı sömürgecilikten ve ırkçı ayrımcılıktan çok acı çekerek uzun bir yol kat etti. Böylesi bir yolda ırkçılığın hegemonyasına bağlı olarak yerli halk cahilliğe ve yoksulluğa itildi, sonunda kendi öz ülkesinde ötekileştirilmeyi ve ezilmişliği, maduniyeti kabullendi. Bu söylem, Güney Afrika‘nın yerli halkına, onların ortak kişiliklerini tanımaları ve bu kişiliği edinmeleri engellenerek, ekonomi, eğitim ve din yoluyla yeni, koloniye ait bir kimlik verilerek tatbik edildi. Bunun yapılmasındaki amaç batılıyı ?Birey? batılı olmayanı bastırılmış, susturulmuş, kişiliği olmayan, ?birey? olarak tanıtmaktı. Başka bir deyişle yerlileri susturmak, sessizleştirmek, ezmekti. Böylesi adil olmayan bir ?Birey? ?birey? ilişkisini yok etmek bir sese sahip olmak için ezilenler kendi ortak kişiliklerini geri kazanarak ezenin hegemonyasına baş kaldırmalı, meydan okumalıdır. Bunu yapmak ezen güç tarafından sağlanan bilgi söylemiyle olanaksızdır. Çünkü bu söylem masum olamaz. Bunu yapmak ancak çalınmış bir tarihi ve kişiliği red edip, yerlinin kendisini öz anlamlandırmasıyla mümkün olabilir. Yalnızca böyle bir dönüşümle ezilen yerli duyulabilecek, yine ancak böylesi bir dönüşümle ırkçılık tarafından ona empoze edilen ezilmişliğinden, mağduriyetinden kurtulabilecektir.