The myth of Loki revised in the Gospel of Loki and Loki: Where mischief lies

Abstract

Mitlerin yeniden yazımı Rönesans döneminden beri var olmaktadır ve günümüzde de hala popüler bir uygulamadır. Özellikle postmodernist anlamda yeniden yazım ötekiye, önemsenmeyene ve marjinalleştirilmişe söz hakkı tanımayı amaçlar. Bu yüzden tapılmayan tanrı ve Ragnarok diye bilinen kıyameti getiren, tanrıların arasındaki düşman olarak anılan Loki, çağdaş edebiyatta kahraman olma şansını bulur. Hilekar tanrı olarakta bilinen Loki, hilekar adındaki evrensel bir figürün özelliklerini de bünyesinde bulundurur; dümen çevirir, kandırır, yalan söyler ve kaosu getirir, ancak, sadece kendi bencil ihtiyaçlarını düşünen ilkel bir karakter olmaktan uzaklaşarak, insan özellikleri kazanır. Loki kendi duygu ve düşüncelerini derinden ifade eder ve ikili karşıtlığa ve katı kategorizeleştirmeye karşı gelen bir toplumun kahramanı olur.

Rewriting myths existed since Renaissance and it is still a popular practice today. Especially in a postmodernist sense, rewriting aims to give voice to the other, to the slighted, marginalised characters. Therefore Loki as the god who is not worshipped and as the villain among the gods who brings apocalypse known as Ragnarok, finds the opportunity to be a hero in the contemporary literature. Also known as the trickster god, Loki possesses the qualities of a universal figure that is the trickster; he plays tricks, he deceives and lies, he brings chaos, however, he gains more human characteristics and moves away from being a primitive character whose only goal is to satisfy his selfish needs. Loki has his own thoughts and feelings expressed in depth and he becomes the hero in a society where binary oppositions and strict categorisation is rejected.