İSTANBUL İLİ AVRUPA YAKASINDAKİ MANDA İŞLETMELERİNİN YAPISAL ve MEKANSAL ÖZELLİKLERİNİN BELİRLENMESİ ÜZERİNE BİR ÇALIŞMA

Abstract

Bu araştırma Türkiye manda yetiştiriciliği bakımından pilot bölge niteliğinde olan İstanbul yöresindeki geleneksel manda barınaklarının yapısal özelliklerinin belirlenmesi ve hayvan refahı açısından değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma İstanbul Damızlık Manda Yetiştiricileri Birliğine bağlı 31 işletmede yürütülmüştür. İncelenen işletmelerin %35.5'i küçük ölçekli, %64.5'i ise orta ölçekli işletmeler şeklindedir. İşletmelerin %80.7'si yerleşim birimleri içerisinde yer alırken, %19.3'ü ise yerleşim birimlerine 200-500 m mesafede olduğu tespit edilmiştir. Yetiştiricilerle birebir görüşülerek yapılan anket çalışmasında, manda barınaklarının teknik bir projeye sahip olmadığı, tamamen geleneksel yöntemlere göre inşa ettiklerini belirtmişlerdir. Barınakların tamamı kapalı bağlı duraklı sistemler şeklinde inşa edilmiş olup, her bir hayvan başına düşen iç hacim, dinlenme ve gezinti alan miktarları bütün işletmelerde birbirinden farklı değerlerdedir. Bu değerler barınak iç hacminde 4.50-17.60 m3, dinlenme yerinde 2.00-3.87 m2 ve gezinti alanında 1.03-9.81 m2 arasında değişmektedir. Havalandırma sistemi olarak, doğal havalandırma sistemi yaygın olarak kullanılmaktadır. Ancak barınakların %38.7'sinde havalandırma bacası bulunmayıp hava giriş ve çıkış açıklığı olarak pencerelerden yararlanılmaktadır. Aydınlatma için bırakılan pencere alanları da işletmelere göre büyük farklılıklar göstermekte ve barınak taban alanına bağlı olarak %0.66-4.80 arasında bir değer almaktadır. Tüm bu veriler ve yörenin iklimsel özellikleri literatür bilgileri ışığında değerlendirildiğinde, iklimsel çevrenin optimum düzeylerde karşılanmasının zor olduğu geleneksel tip barınaklarda hayvan refahından bahsetmek de zordur. Ayrıca, yetiştiricilerin iklimsel, yapısal ve sosyal çevrenin denetimine ilişkin konularda yeterli bilgi sahibi olmamaları istenilen hedefe ulaşmayı güçleştirmektedir.

The aim of this study was to investigate and evaluate of construction characteristics of traditional water buffalo barns around Istanbul, considered as a pilot district in Turkey, regarding animal welfare. The research was conducted at 31 different administrations of Istanbul Water Buffalo Breeders Association. The 35.5% of the investigated farms were small scale administrations whereas 64.5% of them were classified as medium scale. It was determined that 80.7% of the administrations were placed within the settlement areas while the remaining 19.3% were 200 to 500 m away from the settlement areas. Conducted surveys by interviewing with the farm owners face to face revealed that the existing barns were constructed through traditional methods without any technical projects. All bars were constructed in stall type and the values of inside volume, resting and walking area per animal differed from each other. These values were between 4.50 and 17.60 m3, 2.00 and 3.87 m2 and 1.03 and 9.81 m2, respectively, for inside volume, resting and walking area per animal. Natural ventilation system was generally preferred but 38.7% of the bars had no vent stacks, instead, windows were used for air entrance and outgoing. The window areas for lighting changed between 0.66 and 4.80% of barns ground area, varying from barns to barns. When evaluating all these data with the climate characteristic of the district and literature, it may be concluded that neither optimum climatic environment required by the buffalos nor the animal welfare for the traditional water buffalo barns can't be fulfilled.